Kattenmepper

Mijn schoonouders hadden afgelopen vrijdag bezoek. Midden in de nacht was er een kat hun tent ingeslopen, en deze sprong doodleuk bij mijn schoonvader op zijn buik. Die schrikt zich natuurlijk gek (mijn schoonvader natuurlijk) en haalt uit met zijn vlakke hand. Minoes vliegt (waarschijnlijk met flinke hoofdpijn) onder het bed van mijn schoonmoeder de tent uit. Ook mijn schoonmoeder zit vervolgens met gierende hartkleppen rechtop in bed. Nadat ze beiden wat zijn bijgekomen, proberen ze maar weer wat te gaan slapen. Dit lukt vooral bij mijn schoonmoeder slecht. Bij elk geluidje denkt ze dat de “Veluwse poema” de tent insluipt. ’s Ochtends blijkt dat niet helemaal onterecht. Minoes zit weer in de tent, te wachten op de volgende oplawaai...


De rustdag wordt weer cultureel ingevuld. Als eerste gaan we naar Santa Maria degli Angeli. In deze plaats staat het oorspronkelijke kapelletje waar St. Fransiscus gestorven is. Later is hier (letterlijk) een enorme basiliek omheen gebouwd, in grootte de zevende in de Christelijke wereld. Op het plein voor de basiliek is het een toeristische kermis, met souvenirwinkeltjes die allerhande prullaria verkopen. Heeft iemand nog een plastic St. Fransiscus nodig?

Daarna naar Assisi en Spello. Twee leuke kleine plaatsjes, met mooie pleinen, nauwe steegjes, en vooral ook veel toeristen. Maar het is wel schitterend allemaal (zie foto’s).

Als je in Italië langs een begraafplaats loopt, heb je af en toe het idee dat je langs een vakantiepark loopt, er staan namelijk allemaal huisjes op. Als je wat beter kijkt zie je dat het tombes zijn met familiegraven, de één nog mooier dan de ander.

Alle overledenen van een familie worden in deze tombes bijgezet. Je zal maar een hekel hebben aan je familie; leg je het loodje, ben je nog tot in den eeuwigheid met ze opgescheept...

Op mijn tweede wandeldag, tijdens een pittige beklimming, kom ik twee bekenden tegen. Het zijn onze Trasimeense toiletgebouwvrienden, die met de fiets Umbrië onveilig maken. Ze zijn onderweg naar dezelfde camping als waar wij overnachten, in Spoleto. Hopelijk kunnen we nu gewoon buiten zitten, zonder regen.

Rome begint ondertussen in zicht te komen! Vanaf Spoleto gaan we nu in (relatief) rechte lijn naar ons einddoel toe. Met wandelen ben ik nu tot Aquasparta, wat betekent dat er nog (maar) 150 wandelkilometers zijn af te leggen. Als het goed is nog ruim een week en we kunnen zwaaien naar de paus (alstie-er-is).

Groeten van JAWS en poes Minoes