Zoem zoem

Vrijdagochtend worden we gewekt door een luid gezoem boven onze tent. Het klinkt alsof er een enorme zwerm bijen boven onze tent hangt. Als we echter de tent uitkomen, blijkt dat al die herrie wordt veroorzaakt door vijftien (ruime schatting) bijen. Hoeven we gelukkig niet te vluchten en in het zwembad te springen...

Jacqueline komt bij het vertrekken van de camping nog een oude bekende tegen. Het is de dame van de ANWB campinginspectie, die we eerder in Modena hebben ontmoet.

We krijgen spontaan voor de tweede keer succes toegewenst. Zo zie je maar weer, de wereld is klein.

Het einddoel voor vandaag is Siena, een van de bekende toeristische plaatsen in Toscane. De etappe is redelijk zwaar. De heuvels zijn niet meer zo steil als enkele dagen terug, maar toch moet er weer een paar honderd meter hoogteverschil worden overwonnen. De afstand is ook niet mis, 36 kilometer. Gelukkig loopt Frits de laatste tien kilometer mee, wat het voor mij wat gezelliger maakt.

En vandaag is alweer een feestje: Mijn schoonouders zijn gearriveerd in Siena. Ze gaan ons de laatste weken vergezellen, tot in Rome, en hebben een grote aanhanger meegenomen.

Op deze manier kunnen we de scooter en het aanhangertje weer mee terug naar Nederland nemen. Ook daar moet je aan denken bij de voorbereiding van zo’n trektochtje.

Op zaterdag gaat mijn route verder voorbij Siena, naar Asciano. Ik loop door een bizar stukje Italië, door Le Crete. Het is een aaneenschakeling van kale kleiheuvels, met op een enkele top een boerderijtje. Begroeiing is praktisch verdwenen. Het lijkt op een soort maanlandschap, waar een opname voor een science-fiction film niet zou misstaan. Erg leuk om een keertje tussendoor te lopen, maar het moet zeker geen dagen duren.


De laatste tien kilometer heb ik weer gezelschap, dit keer van Jacqueline, Frits en Ellen. In de gloeiende zon leggen we onze kilometers af, pratend over van alles en nog wat. De dag wordt waardig afgesloten met een barbecue.

Kippige groeten van WAFJES