Wim en Line naar Rome

Vanaf 4 juni 2005 zijn Jacqueline Vermeij en Wim Versloot op pad naar Rome. Zij scootert, hij loopt. Vanuit Arnhem gaan zij via Duitsland en Zwitserland naar Italië. Medio september willen zij arriveren in Rome. Tevens lopen zij voor een goed doel: Stichting Bosnische Toekomst, een organisatie die hulp biedt aan Bosnische vluchtelingen in Travnik. Op deze weblog doen zij regelmatig verslag van hun belevenissen onderweg.

18 augustus 2005

Op en top Toscane

Op onze tweede rustdag bezoeken we Pistoia. Wat hier vooral opvalt zijn de enorme hoeveelheid kerken. Na een rondwandeling door de stad belanden we in een koffietentje, waar we wat eten en drinken. Deze koffietentjes zijn in Italië bijna letterlijk op elke hoek van de straat te vinden.


Veel Italianen wippen daar even binnen om een espresso te drinken, soms al ’s morgens vroeg met een lekkere scheut grappa (likeur) erin. We blijven een uurtje zitten om te kijken wat voor mensen er voorbijkomen, het ultieme volkstheater.

Op dinsdag vertrekken we van de camping vol met Nederlanders in San Baronto. Blij toe, met al die kaaskoppen om mij heen voel ik mij toch een stuk minder op vakantie.

De wandeling naar Montelupo Fiorentino is niet erg bijzonder. Veel langs doorgaande wegen, waar de auto’s lang je heen zoeven.

Het laatste gedeelte gaat echter over een onverhard pad langs de Arno, wat de dag toch nog een beetje goed maakt.

De tweede wandeldag, van Montelupo naar Tavarnelle, is er eentje om in te lijsten. Al op een van de eerste beklimmingen kom ik Jacqueline weer tegen, met scooter en aanhanger. Ze is halverwege een steile helling blijven staan, en heeft wat hulp nodig. Met vereende krachten duwen we de scooter omhoog.

Daarna volgt een adembenemende route door het Toscaanse landschap. Het is een aaneenschakeling van schitterende vergezichten over heuvels met wijnranken.

De wandeling is niet alleen mooi, maar ook ongelooflijk zwaar. Na elke steile beklimming volgt weer een steile afdaling, wat de wandeling doet veranderen in een intervaltraining van een uurtje of zes. Wat hebben we het toch slecht...

Jacqueline heeft een schitterende camping geregeld, alhoewel het niet degene is die we van tevoren hadden gepland. We staan vlakbij het zwembad, met daarachter alweer zo’n schitterend vergezicht.
Aan het einde van de middag arriveren Frits en Ellen. Na een paar dagen Rome, inclusief het openbreken van de auto, komen ze ons een weekje vergezellen. En inderdaad, om het te vieren zijn we weer....

Hongerige groeten uit Toscane