Nieuwe gasten

Een klein probleem doemt op: De ophanging van de trekhaak voor de aanhanger van de scooter mist een bout, waarschijnlijk losgetrild en verloren. Met wat handen en voeten doen we uitleg van ons probleem bij de receptie van de camping (hoe vraag je in het Duits om een bout? Voor je het weet wijzen ze je de WC....). Gelukkig heeft de campingeigenaar een eigen werkplaatsje, waar we vriendelijk worden geholpen, probleem opgelost.

Jacqueline zet mij op vrijdag af op mijn startpunt, in de gietende regen. Daarbij is het ook nog eens flink koud. Mijn wandeling naar Sigmaringen toe is gelukkig redelijk droog. Onderweg SMS ik druk met Max en Antonio, die onderweg zijn naar ons en in de file staan. Mijn lunchpauze combineer ik met het schuilen in een bushokje voor een hoosbui. Daar raak ik aan de praat met een oud Duits baasje, die met zijn busje is gestopt. Verhalen te over, en na 20 minuten ga ik weer op pad met een grote Duitse koek (gekregen) en met tuitende oren.... Aan het einde van de middag arriveert de visite. Met het avondeten in het restaurant bij de camping proosten we op de komende dagen.


De zaterdag begint goed, we hebben eindelijk zon. Gedrieën maken we een mooie wandeling, gedeeltelijk langs de Donau. Antonio zit, zoals gewoonlijk, weer goed op z’n praatstoel. Dat is nog eens wat anders dan die wandelingen alleen....

’s Avonds kokkerellen we zelf, pasta met blauwe kaassaus en salade. Tijdens het koken hebben we zelfs muzikale ondersteuning uit Italië. In Sigmaringen wordt nog een Italiaans ijsje verorberd, gevolgd door een paar grote pilsen (Zum wohl, oftewel: proost!), van de lokale brouwerij (Zoller Hof). Antonio heeft zelfs nog de puf om in de feesttent naast de camping mee te feesten met veel, voornamelijk dronken, Duitsers.

De volgende dag breken we direkt op na het ontbijt. Als we alle spullen ingepakt hebben, bezoeken we eerst het slot Sigmaringen. Daarna verkassen we naar Obersiggingen, Jacqueline met de scooter, en de rest met de auto. We rijden door het schitterende Deggenhausertal, wat waarschijnlijk met een zonnetje nog mooier is.

We staan op een camping met een apart gedeelte voor naturisten. Doet me trouwens denken aan een schitterende sticker die we op een auto zagen (zie foto)...... Zouden Duitsers dan toch gevoel voor humor hebben?

Groeten van de vier musketiers