Wim en Line naar Rome

Vanaf 4 juni 2005 zijn Jacqueline Vermeij en Wim Versloot op pad naar Rome. Zij scootert, hij loopt. Vanuit Arnhem gaan zij via Duitsland en Zwitserland naar Italië. Medio september willen zij arriveren in Rome. Tevens lopen zij voor een goed doel: Stichting Bosnische Toekomst, een organisatie die hulp biedt aan Bosnische vluchtelingen in Travnik. Op deze weblog doen zij regelmatig verslag van hun belevenissen onderweg.

07 juli 2005

Er is er een jarig...

Maandag loop ik weer een stuk zuidelijker, naar Hildrizhausen. Ik ben precies op tijd bij mijn eindpunt, als ik in de auto stap begint het gigantisch te plenzen. We besluiten eerst maar even boodschappen te doen (in de supermarkt loop je tenslotte droog).

Op de parkeerplaats staat een marktkraam met lekkere gegrilde kippetjes, wat we natuurlijk niet aan ons voorbij laten gaan. De kip zit tot achter onze ellebogen, maar lékker! Daarna naar Bebenhausen, een paar kilometer boven Tübingen. Hier staan een schitterend oud klooster en slot, erg indrukwekkend om te zien.

Dinsdag begint de wandeling vrij vroeg, door een grandioos natuurpark. In de ochtendnevel loop ik afwisselend in bos, tussen rotsformaties, en door een dal met een beekje. Op een gegeven moment zie ik boven het gras een snuit en twee oren uitsteken. Een ree kijkt mij vanaf een meter of twintig afstand aan, en blijft gewoon zitten. Ik krijg zelfs de tijd om mijn fototoestel uit de rugzak te halen en een foto te maken. Met een paar snelle sprongen steekt de ree het beekje over en verdwijnt in het bos.... Mooi man.

’s Avonds op de camping nodigen we onze fietsende buurman uit voor een maaltijd, we hadden tenslotte genoeg macaroni. De uitnodiging wordt in dank aangenomen.

Hij fietst heen en weer naar Rome en heeft vorig jaar naar Santiago de Compostella gewandeld, wat volgens hem een echte aanrader is. Laten we eerst maar eens zorgen dat we in Rome komen!

Aangezien Jacqueline 7 juli jarig is, besluit ik mijn rustdag te verschuiven en ook op woensdag te lopen. Deze dag verplaatsen we ook naar Sigmaringen, aan de Donau. Zo hebben we ondertussen al aardig wat rivieren de revue zien passeren: de Maas, Rijn, Neckar en Donau.

Onderweg worden mij door twee Nederlandse fietsers spontaan kersen aangeboden (welke ik maar afsla, na twee bifi-worstjes smaken ze toch wat minder denk ik) en we kletsen even.

Het weer laat ondertussen flink te wensen over. Het is behoorlijk fris, met veel regenbuien. De 7e, op Jacqueline haar verjaardag, hebben mijn schoonouders het wel een beetje gehad. Na alle regen ’s nachts is al hun beddengoed nat geworden (dat komt ook door de asociaal grote bedden, die eigenlijk niet in het tentje pasten, en tegen het tentdoek aanstonden. Hoezo, ervaren kampeerders....). Ze besluiten maar op te breken en terug naar Nederland te gaan. Maar ja, de ene gezelligheid gaat, en de andere komt. Max en Antonio reizen vanaf morgen een tijdje met ons mee!

Nat maar blij, groeten wij u...

04 juli 2005

Struinen langs de Würm

Het weer is ondertussen wel wat omgeslagen. De temperatuur is al redelijk wat gedaald (veel hoger kon ook niet). Op mijn etappe van Bruchsal naar Konigsbach zijn dan eindelijk weer een aantal flinke regenbuien van de partij. Ondanks dat leidt het humeur er nog niet onder.

De volgende dag loop ik door Pforzheim, en vervolgens het dal van de Würm in. Jacqueline wordt door haar ouders halverwege de route afgezet en kan zodoende ook nog een flink stuk met mij meelopen, gezellig!

Vanuit Karlsruhe vertrekken we op de rustdag naar Tübingen. M’n schoonouders met een afgeladen auto, wij met de scooter en aanhanger. Het is een flinke afstand (90 km), maar binnendoor gereden zeker de moeite waard. De scooter houdt zich tot nu toe prima trouwens. Stijgingspercentages van 10% zijn nog prima te nemen (met mij ook nog achterop), alhoewel de snelheid dan wel te wensen over laat. Benieuwd hoe dat gaat als we echt in de bergen terecht komen.

Halverwege maken we een stop in Weil der Stadt (de geboorteplaats van Keppler) waar we een plaatselijke conditorei onveilig maken (zie foto). Dat kunnen die Duitsers wel, taartjes bakken!

Op de camping aangekomen kunnen we ’s middags in de gloeiende zon de tent weer opzetten. Aangezien het zondag is, houden we een makkelijke dag. In Tübingen wordt een Duitse FEBO een paar shasliks en hambugers armer gemaakt. Wat in de parkeergarage opvalt trouwens, is dat er aparte parkeerplaatsen zijn voor vrouwen (Frauenparkplätze), dichtbij de in- c.q. uitgang. In eerste instantie dacht ik dat dit een soort doorgeslagen emancipatie was, maar gelukkig, de extra ruime plaatsen zijn bedoeld voor de vrouwen met kinderwagens, om makkelijk in en uit te kunnen stappen (of zal het toch iets te maken hebben met de inparkeercapaciteiten?).

Tot later.