Wie pakt die Duitser zijn lineaal af?

Dinsdag 28 juni was een lange wandeldag, zo’n 36 kilometer, naar Walldorf, een aantal kilometer onder Heidelberg. Nog steeds pittige temperaturen, boven de dertig graden. Wel een leuke route.

Na een uurtje bijslapen ’s middags, na de wandeling gaan we nog even in Ladenburg kijken. Een leuk plaatsje met redelijk wat vakwerkhuisjes, een oude stadsmuur en oude Romeinse resten. De woensdag is wandel- en verplaatsdag. We vertrekken vandaag vanuit Schriesheim naar Karlsruhe. Zelf loop ik vandaag tot Bruchsal.

De route vandaag loopt grotendeels door het bos. Aan de ene kant erg mooi, zeker ’s morgens vroeg, omdat je allerlei dieren ziet (reeën, eekhoorns, spechten en zelfs slangen). Maar heeft iemand van jullie wel eens door een Duits Reichswald gelopen? Alleen maar kaarsrechte paden. Ik heb het even op de route nagekeken, maar op een stuk van 17 kilometer had ik welgeteld 4 (jawel vier) bochten! Aaaargh!!!
’s Avonds bij Anja en Jeroen (ski-vrienden van ons) in Landshausen langsgeweest. Een hartelijk ontvangst met champagne, broodjes en taart (gebakken door Anja’s moeder). Lekker even bijgekletst, we waren tenslotte dit jaar ook niet op wintersport geweest. En Frits, we hebben DE paal gezien!

Regelmatig rijden we vanuit Nederland naar Zwitserland naar onze petekinderen Anne en Manon. Het grappige is dat we nu een aantal steden hebben bezocht, die we normaal gesproken met een gangetje van hondervijftig voorbij razen.

Zo ook Karlsruhe. Altijd gedacht dat dit een oninteressante stad zou zijn, maar niets is minder waar. Een leuk centrum met daar vlakbij een schitterend slot met een enorm park en een fantastische botanische tuin (sorry Max, Sander). ’s Avonds lekker wat gekokkereld op de camping.

Groeten maar weer.

Heidelberg, here we come!

Het gebied waar we nu vertoeven, is het warmste en droogste gedeelte van Duitsland (wordt ons tenminste verteld door een insider). Met deze hittegolf is dat toch fijn om te weten. De komende dagen wordt in ieder geval een lagere temperatuur voorspeld (of, zoals later zal blijken, alleen iets minder heet, maar vooral erg benauwd).

Op de ochtend van 25 juni worden we al vroeg gewekt door een spetterend onweer. Gelukkig is het droog tegen de tijd dat ik ga lopen. De route die ik volg loopt nog steeds door een glooiend terrein, waar de zon de kleuren van het koolzaad en de klaprozen nog beter doet uitkomen. Met de etappes naar Langwaden en Weinheim achter de rug, heb ik ondertussen zo’n 500 kilometers afgelegd, ongeveer een kwart van de totale afstand naar Rome afgelegd. Als je rest net zo lekker gaat als het eerste stuk.....

Op de rustdag wordt Heidelberg onveilig gemaakt. De stad wordt doormiddel gesneden door de rivier de Neckar. Het oude centrum wordt gedomineerd door de grote burcht die hoog boven de stad opdoemd. De klim naarboven was zeker de moeite waard. Een mooie binnenplaats, het Duits apothekersmuseum en het grootste wijnvat (8 meter hoog) van Europa zijn te bezichtigen.



Het schijnt zelfs dat de vroegere eigenaar van het vat, die altijd wijn dronk, uiteindelijk gestorven is tijdens het drinken van een glaasje water....

Iedereen bedankt trouwens voor de leuke reacties op de weblog. Elke keer als we in het internet-café zitten is het weer spannend om te zien wie er berichtjes heeft achtergelaten. Gaat allen zo door!

Tschuss....

Heet, heet, heet!

De temperatuur is ondertussen zover opgelopen (35 graden), dat je bijna met weemoed zou terugdenken aan de eerste dagen met regen en vorst aan de grond. We volgen nu het laatst de Rijn, vanaf Bacharach richting Ingelheim.Vrij plotseling verandert het Rijndal in een glooiend landschap, zonder goederenspoorlijn en rondvaartboten. De tweede etappe richting Nierstein, waar we de Rijn oversteken en vervolgens definitief verlaten, loop ik grotendeels overdag (puf). De volgende camping die we in gedachten hadden, blijkt een privaat camping te zijn, en helaas zijn er in de buurt geen andere campings te vinden.

Na wat puzzel- en denkwerk gaan we op de gok naar een jeugdherberg in Zwingenberg, 30 kilometer verderop. Gelukkig is daar nog een plaatsje voor ons vrij (een niet nader te noemen persoon suggereerde dat ik met m’n schoonouders misschien beter naar een bejaardentehuis had kunnen gaan).

Tussen de rumoerige schoolkinderen overnachten we daar. Voor het weekend (het is ondertussen vrijdag) moeten we echter een andere overnachtingsmogelijkheid zoeken. Na wat zoek- en belwerk, mede mogelijk gemaakt door een behulpzame conciërge van de jeugdherberg, vinden we eindelijk plaats op een camping in Schriesheim, net boven Heidelberg. Dit betekent wel dat ik voor een tweetal wandeletappes nog een stuk noordelijker terug moet. Gelukkig zijn mijn schoonouders er nog, met auto, zodat dit geen probleem is.

M’n schoonvader heeft het trouwens maar zwaar met deze warme dagen. We hebben veel bij ons, maar geen koelkast. En hoe kan je dan je pilsjes koud houden? Met wat improvisatie wordt uiteindelijk de koelbox (Rietje bedankt) uitgeruimd en gevuld met ijskoud water, waarin vervolgens de flesjes bier zwemles krijgen.... Proost!

Groeten maar weer....